Obrazy światłem malowane

Obrazy malowane na płótnie za każdym razem, kiedy się na nie patrzy wyglądają tak samo, witraże natomiast mają to do siebie, że w zależności od padającego na nie światła, raz wydają się ponure, innym razem tętniące życiem. To natura wydobywa z nich kolory i intensywność.

Witraże – obrazy malowane słońcem znane są od średniowiecza, a swoją technikę zaczerpnęły najprawdopodobniej z bizantyjskich mozaiek. Najstarsze zachowane do dzisiejszych czasów okna witrażowe znajdują się w katedrze w Augsburgu, w Katedrze w Chartres we Francji oraz w Canterbury w Anglii. Najstarsze jedenastowieczne polskie fragmenty pochodzą z Gniezna.

Technika wytwarzania witraży niewiele zmieniła się od czasów średniowiecza, a zmiany sprowadziły się głównie do udoskonalenia techniki. Podstawą do stworzenia witrażu jest wykonanie projektu i opracowanie malarskie. Wykorzystuje się je do sporządzenia szablonów, które na dalszym etapie pracy wycinane są ze szkła. Wycięte kolorowe kawałki szlifuje się i składa w jedną całość, łącząc odpowiednio na ołowianych listwach. Na końcu pozostaje kitowanie. lutowanie, pokrycie ołowiu cyną i najważniejsza rzecz – ozdabianie szkieł różnymi motywami i wzorami. Wykorzystuje się do tego farbki konturowe lub transparentne i wypala dla utrwalenia w temperaturze powyżej 5500C.

Przełomem w historii witrażu okazała się technika amerykańskiego witrażownika Louisa Comforta Tiffany’ego, który zastąpił ciężkie ołowiane listwy cienką miedzianą folią. Zrezygnował również z malowania tlenkami i opracował inną technikę odlewania szkła.

Witraże większości z nas kojarzą się z kościołami, pałacami i innymi drogocennymi wnętrzami, tymczasem dzięki upowszechnieniu techniki tworzenia witraży, każdy z nas może wyglądać przez witrażowe okno ze swojego domu, mieć witraże w swoich drzwiach, na naczyniach oraz ozdabiać nimi dom.